Week 11: open dag

Maandag, een vrije dag (Bank Holiday) maar de planten in de kassen/polytunnels moesten wel water hebben. Dus eerst maar even een paar uurtjes water geven op de farm en dan leuke dingen doen. Het was een zonnige dag en goed weer om er met de fiets op uit te gaan. Om me heen werd er een andere taal gesproken dan Nederlands, het was lekker warm en kon vandaag doen waar ik zin in had. Ik had even dat vakantie gevoel: verwonderen over alles wat je ziet en hoort in dat andere land waar je opdat moment je tentje heb opgeslagen. De dag afgesloten in het zonnetje. Gezellig gebarbecued met de familie Altena. Een dag puur genieten en uitrusten.

Gisteren, de open dag, een dag waar we al weken naar toe werken zoals jullie gemerkt hebben. Ook afgelopen week was het prioriteiten stellen, wat is echt nodig of wat kan wel wachten tot na de open dag. Je wilt toch dat de Urb Farm er netjes uit ziet en dat er wat te doen is voor de kinderen. Dus dat betekende afgelopen week: opruimen, schoonmaken, informatiebordjes maken, boodschappen doen, enzovoort, enzo. Maar zaterdag 1 uur was het dan zo ver, we waren klaar om mensen te ontvangen.
Het was een gezellige middag met live muziek, kraampjes met mooie producten en de hamburgers/worsten van de BBQ vielen goed in de smaak. Nieuwe mensen hebben zich ingeschreven voor de mailinglist. Maar ook veel al bekende mensen die langs komen om even te kijken en een praatje te maken. Het is goed om te zien dat mensen uit de buurt interesse in wat er op de Urb Farm gebeurt. Het weer werkte niet helemaal mee, precies tussen 1 en 5 uur moesten er enkele regenbuien overkomen terwijl de rest van de dag het vrijwel droog was. Dat maakt het dat er wel wat minder mensen langs zijn gekomen dan normaal, maar we mogen niet klagen. Ik ben per slot van rekening in Engeland, waar het wel wat vaker regent…….

Als je dan even stil zit, na zo’n drukke dag/week, ga je de dingen overdenken. Ik dacht: zit ik zomaar op een zaterdagavond in mei, hier in UK, te genieten van me drankje, te genieten van het gezelschap om me heen. Hoe bizar is dat! En ik zit al meer dan 2,5 maand in deze ‘droom’. Het is waar: er zijn van die momenten dat je graag even thuis wilt zijn om iedereen een knuffel te geven of gedag te zeggen. Of gewoon even op pad wil gaan en door het (vlakke) Genemuiden en omstreken wilt fietsen. Of een praatje wilt maken met deze en gene……… maar toch geniet ik er ook van om hier te zijn en deze ervaringen op de doen.


Groeten Trijnie